غزل شماره ۱۱۲: آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

معنی

۱- آنکسی که چهره تو را چون گل سرخ و نسرین، سرخ و سفید کرد حتما می تواند به من درمانده هم صبر و آرامش بدهد.

۲- آنکسی که به گیسوی تو آئین ظلم آموخت می تواند با کرم و بخشش خود حق من غمدیده را به من بازگرداند.

٣- من از آن روز که فرهاد، عنان دل عاشق خود را به لب شیرین سپرد، از او قطع امید کردم.

۴- اگر گنج زری وجود ندارد، گوشه قناعت هنوز باقی است و آنکسی که به پادشاهان گنج عطا کرد به گدایان نیز می توانند قناعت عطا کند.

۵- دنیا به ظاهر عروس زیبایی است، اما هر کس بخواهد که به او بپیوندد باید عمر خودش را به عنوان مهریه تقدیم کند.

۶- من از این پس در کنار جوی، دست به دامان سرو خواهم برد، بویژه اکنون که باد صبا، مژده ی آمدن فروردین را داده است.

۷- ای خواجه قوام الدین فریاد که در ندیدن رویت، دل حافظ در دستان اندوه زمانه، پرخون شد.
 

تفسیر اول فال

خداوندی که خالق زیباییهاست قادر مطلق است و به هر کس نعمتی اعطا فرموده که باید به آن قناعت کند. تو نیز عنان و اختیار زندگی خود را به دست هوسها و عشقهای زودگذر مسپار و بدان که زمستان زندگی تو در حال گذر است و بهار به زودی از راه خواهد رسید. دل به ظاهر زیبای دنیا و دنیاطلبان نبند که جز پشیمانی سودی نخواهد داشت.

تفسیر دوم فال

در راه رسیدن به مقصود و مراد دل ناامید و مایوس نباشید، فاصله زیادی تا پیروزی ندارید و با کمی تلاش بیشتر به وصال یار خواهید رسید.

وقتی به ثروت رسیدید قناعت پیشه کنید تا خداوند مال و ثروت را چندبرابر کند. برای برآورده شدن حاجات، از پایمال کردن حق دیگران بپرهیزید. به خاطر جمال زیبا و جوانی مغرور نباشید که هیچیک ماندگار نخواهد بود.

با توکل بر خدا و امید به پیش بروید و شک و دودلی را کنار بگذارید.

فال حافظ جدید

2145