معنی
۱- ادای کسی که خون بهای نافه چین برابر با خاک راه تو است و خورشید، در سایه گوشه کلاه تو و تاج تو پرورده شده است.
۲-ای آنکه جانم فدای روش چشم سیاه تو باد، نرگس تفاخر را از حد برده است، پس بیرون خرام.
٣- خونم را بریز زیرا که هیچ فرشته، با این زیبایی که تو داری، راضی نمی شود که گناهی بر تو بنویسد.
۴- سبب آرامش و خواب خلق عالم تو هستی به همین سبب گوشه دیده و کنج دل من مسند و تکیه گاه تو است.
۵- هر شب از حسرت دوری از فروغ چهره همچون ماه تو، با هر ستاره ای در آسمان به گفتگو می پردازم و سر و کار دارم.
۶- دوستان همدم، همگی از هم جدا شدند و اینک ما ملازم آستانه سعادت و اقبال تو هستیم.
۷- حافظ از عنایت و توجه الهی ناامید مشو زیراکه عاقبت دوه آه آتشین تو به خرمن غم آتش زده و آن را نابود خواهد کرد.
تفسیر اول فال
روزهای خود را با غم و اندوه سر می کنی و شبها را با بی تابی و بی خوابی. خود را به شدت عذاب می دهی و از زندگی ناامید و مأيوس شده ای. امید خود را هرگز از دست نده، چرا که جز شکست چیزی عاید انسان ناامید نمی شود. امیدوار باش که بعد از هر سختی، آسایشیست و تو نیز روزی از این غم و اندوه فارغ می شوی.
تفسیر دوم فال
راهی که رفته اید با روحیه شما سازگار نیست، انسان آرام و دوستدار صلح هستید اما در مسیری قدم گذاشته اید که سراسر جنگ و تنش و خونریزی است. از راه رفته بازگردید.
مدتی است حسرت چیزی داشتن چیزی را می خورید. مراد دل در چند قدمی شما قرار دارد و انشالله به زودی به آن دست پیدا می کنید.